Kur'an Makâleleri

قَالُوا يَٓا اَبَانَٓا اِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَتَرَكْنَا يُوسُفَ عِنْدَ مَتَاعِنَا فَاَكَلَهُ الذِّئْبُۚ وَمَٓا اَنْتَ بِمُؤْمِنٍ لَنَا وَلَوْ كُنَّا صَادِق۪ينَ
Kâlû yâ a-bânâ innâ zehebnâ nestebiku ve teraknâ Yûsufe ‘inde metâ’i’nâ fe e-kelehuz zi/bu vemâ ente bi mu/minin lenâ velev kunnâ sâdikîne.
{ Dediler ki; ‘Ey Babamız!, Biz gittik, aramızda yarışıyorduk, Yusuf’u da eşyalarımızın yanında bırakmıştık. Derken, onu kurt yedi. Biz doğru söylesek de Sen Bize inanacak değilsin.’ }

وَجَٓاؤُٓ۫ اَبَاهُمْ عِشَٓاءً يَبْكُونَۜ
Ve câ-û a-bâhum ‘i’şâ-en yebkûne.
{ Yatsı vakti Babalarına ağlaya ağlaya geldiler. }

فَلَمَّا ذَهَبُوا بِه۪ وَاَجْمَعُٓوا اَنْ يَجْعَلُوهُ ف۪ي غَيَابَتِ الْجُبِّۚ وَاَوْحَيْنَٓا اِلَيْهِ لَتُنَبِّئَنَّهُمْ بِاَمْرِهِمْ هٰذَا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
Fe lemma zehebu bihi ve ecma’u’ ey yec’a’luhü fı ğayabetil cübbi ve evhayna ileyhi le tünebbiennehüm bi emrihim haza ve hüm la yeş’u’rune.
{ Ne zaman ki; O’nu götürüp, kör kuyunun dibine atmakta hemfikir oldular. Biz de O’na ‘Bu yaptıklarını elbette onlara anlatacaksın ve onlar farkında bile olmayacaklar’ diye vahyettik. }

قَالُوا لَئِنْ اَكَلَهُ الذِّئْبُ وَنَحْنُ عُصْبَةٌ اِنَّٓا اِذًا لَخَاسِرُونَ
Kalu le in a-kelehüz zi/bü ve nahnü ‘usbetün inna izel le hasirune.
{ Dediler ki; ‘Sağlam bir grup olduğumuz halde, eğer O’nu kurt yerse, şüphesiz o zaman hüsran uğrayanlardanız demektir.’ }

قَالَ اِنّ۪ي لَيَحْزُنُن۪ٓي اَنْ تَذْهَبُوا بِه۪ وَاَخَافُ اَنْ يَأْكُلَهُ الذِّئْبُ وَاَنْتُمْ عَنْهُ غَافِلُونَ
Kâle innî le yahzununî en tezhebû bihi ve a-hâfu en ye/kulehuz zi/bu ve entum ‘anhu ğâfilûne.
{ Dedi ki; ‘Şüphesiz O’nun ile gitmeniz elbette Beni üzer ve Siz O’ndan gafilken, O’nu kurdun yemesinden de korkuyorum. }

اَرْسِلْهُ مَعَنَا غَدًا يَرْتَعْ وَيَلْعَبْ وَاِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ
Ersilhu me’a’nâ ğaden yerta’ ve yel’ab ve innâ lehu lehâfizûne.
{…Yarın O’nu Bizimle beraber gönder, gezsin oynasın, şüphesiz Biz O’nun elbetteki koruyuculuğunu yapacak haldeyiz.’ }

قَالُوا يَٓا اَبَانَا مَا لَكَ لَا تَأْمَنَّۭۖا عَلٰى يُوسُفَ وَاِنَّا لَهُ لَنَاصِحُونَ
Kâlû yâ e-bânâ mâ leke lâ te/mennâ ‘a’lâ Yûsufe ve innâ lehu lenâsihûne.
{ Dediler ki; ‘Ey Babamız! Sen, Yusuf hakkında neden Bize güvenmiyorsun? Halbuki, şüphesiz Biz, O’nun yararını isteyenleriz…}

قَالَ قَٓائِلٌ مِنْهُمْ لَا تَقْتُلُوا يُوسُفَ وَاَلْقُوهُ ف۪ي غَيَابَتِ الْجُبِّ يَلْتَقِطْهُ بَعْضُ السَّيَّارَةِ اِنْ كُنْتُمْ فَاعِل۪ينَ
Kâle kâ-i-lun minhum lâ tektulû Yûsufe ve elkûhu fî ğayâbetil cubbi yeltekithu ba’dus seyyârati in kuntum fâ’i’lîne.
{ Onlardan bir sözcü dedi ki; ‘ Yusuf’u öldürmeyin ve eğer yapacaksanız O’nu kör kuyuların dibine atın, kervanlardan biri O’nu alıverir.’ }

اُقْتُلُوا يُوسُفَ اَوِ اطْرَحُوهُ اَرْضًا يَخْلُ لَكُمْ وَجْهُ اَب۪يكُمْ وَتَكُونُوا مِنْ بَعْدِه۪ قَوْمًا صَالِح۪ينَ
Uktulû Yûsufe e-vitrahûhu ardan yahlu lekum vechu e-bîkum ve tekûnû min ba’dihi kavmen sâlihîne.
{…Yusuf’u öldürün ya da O’nu bir yere atın ki; Babanızın teveccühü Size kalsın, ondan sonra salih bir topluluk olursunuz.’ }

اِذْ قَالُوا لَيُوسُفُ وَاَخُوهُ اَحَبُّ اِلٰٓى اَب۪ينَا مِنَّا وَنَحْنُ عُصْبَةٌۜ اِنَّ اَبَانَا لَف۪ي ضَلَالٍ مُب۪ينٍۚ
İz kâlû le Yûsufu ve a-hûhu a-habbu ilâ e-bînâ minnâ ve nahnu ‘usbetun inne e-bânâ lefî dalâlin mubînin.
{ Hani Kardeşleri demişti ki; ‘Yusuf ve Kardeşi, Babamıza Bizden elbette daha sevgili. Halbuki, Biz sağlam bir grubuz. Şüphesiz Babamız apaçık bir yanlışlık içinde…}

لَقَدْ كَانَ ف۪ي يُوسُفَ وَاِخْوَتِه۪ٓ اٰيَاتٌ لِلسَّٓائِل۪ينَ
Le kad kâne fî Yûsufe ve ihvetihi â-yâtun lis sâ-i-lîne.
{ Elbette, Yusuf ve O’nun Kardeşlerinde soranlar için kesinlikle ayetler vardır. }

وَكَذٰلِكَ يَجْتَب۪يكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِنْ تَأْو۪يلِ الْاَحَاد۪يثِ وَيُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَعَلٰٓى اٰلِ يَعْقُوبَ كَمَٓا اَتَمَّهَا عَلٰٓى اَبَوَيْكَ مِنْ قَبْلُ اِبْرٰه۪يمَ وَاِسْحٰقَۜ اِنَّ رَبَّكَ عَل۪يمٌ حَك۪يمٌ۟
Ve kezâlike yectebîke Rabbuke ve yu’allimuke min te/vîlil e-hâdîsi ve yutimmu ni’metehu ‘a’leyke ve ’a’lâ â-li Ya’kûbe kemâ a-temmehâ ‘a’lâ e-beveyke min kablu İbrâhîme ve İshâka inne Rabbeke ‘a’lîmun hakîmun.
{…Ve işte böylece, Rabbin Seni seçecek, Sana anlatımların asıl manasını öğretecek, Senin önceki ataların İbrahim ve İshak üzerine onu tamamladığı gibi kendi nimetini Senin ve Yakup Ailesinin üzerine de tamamlayacak. Şüphesiz, Rabbin ‘A’LiMun HaKiM’dir.’ }